Denetçinin Günlüğü

Bir babalar günü daha geldi. Birileri sevinçle babalarına koşacak, kollarında ne kadar güvende olduğunu bir kez daha hissedecek. Kimileri de belli etmezse de, yaşları ne olursa olsun derin bir özlemle babalarını anacak. Hepimizin bugünü karşılayacak ruh hali farklı olsa da ortak noktamız, birer “baba” figürümüzün olmasıdır. Peki nedir baba? Baba, benim için sevgi, çalışkanlık, emek, koruma; özlem, boşluk, hatıralar demek.     Babamı 1991 yılında kaybettim. Yani 23 sene önce. Aradan bu kadar zaman geçmesine rağmen babamı kaybetmenin acısını halen içimde yaşıyor, babasız olmanın boşluğunu içimde ilk günkü canlılığıyla hissediyorum.   Babam, Karadeniz’in bir köyünde İstanbul’a gelmiş, alın teri ile bizi büyütmüş biriydi. Çok iyi bir inşaat ustasıydı. Yaptığı işin en iyisini yapıyordu. İlkokulu bile bitirmemişti. Ancak kendini çok iyi yetiştirmişti. En büyük hedefi de benim okuyup meslek sahibi olmam ve iyi bir yere gelmemdi. Babam beni her zaman korur, kollardı. İhtiyaç

Kurucu aile büyüğünün girişimciliği ve önderliği ile başlayan aile şirketlerinin her biri başlangıç ve gelişme dönemleri ile birer başarı öyküsünü ifade eder. Ancak bu öykünün konusu olan kurumsal varlığın nesilden nesile devam eden bir şirkete dönüşme süreci ise bazen başarısızlık öyküleri ile anılabiliyor. Bu nedenle nesiller arası geçiş süreci, aile şirketlerinin sürdürülebilirliği için yönetilmesi gereken öncelikli konulardan birini oluşturuyor. Bugün sahibi, hissedarı olduğunuz şirkete bakınca onun herhangi bir insan ömründen daha uzun bir gelecek vaat ettiğini düşünüyorsanız bu yazımızı okumalısınız. Belki şirketi kendiniz yarattınız ve kurdunuz, belki de başka birinin kurmuş olduğu bir kuruma liderlik ediyorsunuz. İşle ilişkiniz nedir? Ya da bundan iki yıl, beş yıl, 10 yıl, 20 yıl sonra işle ilişkiniz ne olacak? Siz çalışmayı bıraktığınız zaman, işinize ne olacak? Bu soruların cevaplarını merak edip sorguluyor musunuz? Bir diğer ifadeyle geride ne bırakmak istiyorsunuz