GELECEK İÇİN DEĞERLERİMİZİ BİLMEK
Bu sene yüzüncü yılını kutladığımız Çanakkale Destanı’nı düşünüyorum. Ruhi Su’nun konserlerinde yıllar önce dinlediğim “Çanakkale Türküsü” nü internetin bize sunduğu kolaylık sayesinde hemen buluyorum. Siyah beyaz bir klip eşliğinde videoyu izliyorum. O tok ve dertli sesiyle “Off, gençliğim eyvah!” derken Çanakkale’yi düşünüyorum. Bu yazıyı kaleme alırken, bir yandan yazıyı yazdığım bilgisayar ekranımda halen açık olan bir gazetenin internet sitesinde ilk defa yayınlandığı ifade edilen Çanakkale Destanı’na ait fotoğraflara bakıyorum. Fotoğraflar siyah beyaz. Dile kolay, bir asır öncesinin fotoğrafları. İlk iki fotoğraf Cumhuriyetimizin kurucusu Gazi Mustafa Kemal’e ait. O dönemdeki rütbesi ile Anafartalar Grup Komutanı Albay Mustafa Kemal’e. Fotoğraflarına minnet ve şükranla bakıyorum. Her iki fotoğrafta da gözlerini ufka dikmiş. Nereye bakıyor acaba? Düşman gemilerine mi? Canı pahasına savaşan Mehmetçiğe mi? Belki de savaştan sonra yaşanacakları düşünüyordu. Askeri dehasını bü